Even terug naar de oorspronkelijke vraagstelling.
Citaat:
|
Kan je spreken van een soort algemeen aanvaarde standaard van professionaliteit of moet je er (eigenlijk) van uitgaan dat het een ontzettend subjectief gegeven is dat ruimte geeft voor veel misverstanden in het zakenleven?
|
"Ontzettend subjectief" is dat erg? Blijkbaar, want je gaat ervan uit dat dit "ruimte geeft voor veel misverstanden" (en is dát wel zo erg?).
Citaat:
|
Welke rol speelt "communicatie" binnen dit begrip?
|
De hoofdrol, dus. Want zodra je elkaar mis verstaat, of nog niet verstaat, móet je communiceren. De mindmap van Maarten Versteeg spreekt mij bijzonder aan in zijn compacte helderheid, maar tegelijk is hij niet zo veelzeggend, in de zin van: niet concreet ingevuld. En dat kan eigenlijk ook niet als je een standaard wilt. In die zin is een standaard misleidend. We denken dat we het allemaal over hetzelfde hebben, bijvoorbeeld: een tandarts, een rijwielhersteller, een webdeveloper, een moeder (of nee wacht, dat laatste is geen professie) maar dan?
Wanneer is een professional effectief, efficiënt, geaccepteerd en zelfstandig? Je moet de details nog steeds (samen) invullen als je zakendoet. En inderdaad elkaar kunnen en willen confronteren. Wat dat betreft vond ik jouw rijtje, Annedien, in de roos. Heel concreet en werkbaar. Maar dit is
jouw lijst van voorwaarden waar een prof aan moet voldoen wil
jij met haar kunnen werken.
Mijn conclusie zou zijn dat precies dat hetgeen is wat een prof tot prof maakt: het feit dat wij ermee kunnen werken.
Dus ja, subjectief. Niks mis mee. Lekker blijven communiceren.
Leuke discussie!