Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Marjan
Eerlijk gezegd vind ik dit verhaal thuis horen in de rubriek verwende nestjes o.i.d. Je contract loopt af op 1 september maar zelf geef je aan dat 8 september weer je eerste werkdag is. M.a.w.: je vindt het vanzelfsprekend dat je gewoon weer aan het werk gaat (en dus sprake is van een arbeidsovereenkomst). Waarschijnlijk vind je het ook heel normaal dat je eind september je salaris ontvangt.
Vervolgens wacht je, intussen gewoon je werkzaamheden in dienstverband verrichtend, lekker af of je financiering rond komt en wanneer dit het geval is vertel je je bazen feitelijk dat ze kunnen barsten, jij hebt nu immers iets anders omhanden, zij hebben gewoon even in de koelkast mogen zitten tot het voor jou rond was.
Als het, gezien jouw plannen, geen optie is om netjes je opzegtermijn uit te dienen had je zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen om op 8 september je bazen te vertellen dat jij ervan uitgegaan bent dat het contract afliep op 1 september en je dus niet meer beschikbaar bent. Maar dat vond je blijkbaar een te groot risico. En nu wil je dus het probleem bij je bazen leggen door je in allerlei bochten te wringen om maar onder je verantwoordelijkheden uit te komen.
Wordt volwassen: neem de consequenties van je eigen keuze om weer bij je baas aan het werk te gaan en start een jaar later.
|
Nou, nou, Marjan, je hebt geen goed woord voor me over. Ik zit in een nu-of-nooit-situatie; als ik nu niet start dan raak ik mijn contacten kwijt. Een jaar uitstellen is dus geen optie. Het hele idee om voor mezelf te beginnen is ontstaan tijdens m'n vakantie. Het lijkt mij logisch dat ik dan even twee weken ga uitzoeken of dit een reëele mogelijkheid is. Ik vond het eigenlijk wel netjes van mezelf dat ik mijn bazen meteen bij terugkomst van vakantie vertel dat ik erover denk om deze stap te zetten.