[René]

Oorspronkelijk geplaatst door Annedien Hoen

Het enige dat we kunnen vaststellen is dat we activiteit in de hersenen kunnen waarnemen door met meetinstrumenten naar electrische activiteit in de hersenen te kijken.
Er lichten gebieden op, dus er gebeurt iets. Iemand praat en gebied X licht op, oh, dan is dat het linguiïstisch centrum.

Ik herinner mij Piet Grijs op de radio, vermoedelijk in Welingelichte Kringen, die iets zei als:

"Het hersenonderzoek is als een automonteur die met een hand op de motorkap zegt 'hier wordt het warm als je rijdt, dus daar zal wel een aandrijving zitten'."

Dat was ongeveer 20 jaar geleden en ik heb weleens de indruk dat het sindsdien nauwelijks verder is gekomen.

Maar wat gebeurt er nou werkelijk? Wie ervaart? Wat ziet? Hoe gaat dat in z'n werk? En in hoeverre kunnen wij observeren en geobserveerde zijn als quantumfysica uitwijst dat observatie (ergens naar kijken) beïnvloedt wat er gebeurt?

Ik vraag me af of de quantumfysica dat uitwijst. Dat is toch voornamelijk een kluwen van reuze-interessante en opmerkelijk succesvolle differentiaalvergelijkingen die zich maar moeilijk laat interpreteren.

Als je je ogen dichtdoet en je gaat op zoek naar je 'ik' (waar het allemaal om draait, ik ervaar, ik zie, ik weet), wat vind je dan? (Ik zou het zeer op prijs stellen als degenen die dat interessant vinden dat eens zouden willen doen, als experiment )

Dan denkt ik: ik is een model van de wereld dat zichzelf een plaats moet geven.

Natuurkundigen komen er bijvoorbeeld achter dat alles leegte is, dat alles een pulserende energie is (die het bestaan in-en uitpulseert, afwisselend wel en niet bestaat, dus?) en dat 'het kleinst mogelijke deeltje' niet bestaat en daarmee wat we ervaren als 'materie' dus niet bestaat.
Maar...wacht effe... dat zeggen Boeddhisten toch al een paar duizend jaar, 'alles is leegte'? Hmmm.

Natuurkundigen zijn al enkele eeuwen niet meer geïnteresseerd in dergelijke beschouwingen van algemene aard, slechts in formules die de meest bizarre uithoeken van de werkelijkheid tot 8 decimalen achter de komma nauwkeurig blijken te beschrijven. Jij vindt dat een beperking, natuurkundigen vinden het een kwaliteitseis

(Hier gaat de computer van de toekomst waarschijnlijk op draaien trouwens, een zgn. 'quantum computer'

Je weet het maar nooit, maar als computertechnicus ontraad ik het vooralsnog eenieder met klem hierin aandelen te kopen.

[Men heeft in laboratoriumopstelling een foto gemaakt van één object (weet niet of het nou een atoom of een foton ofzo was ) op twee plekken tegelijk.

Je bedoelt neem ik aan het golfkarakter van 'deeltjes'.