Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Mariëlle Schrijft
Is een deel van wat we intuitie noemen niet een soort van (ik ga weer eens hardcore) multifunctie processing in het brein? Zo van gevoel, ervaring, kennis, logica allemaal tegelijkertijd werkend en daarmee meer opleverend dan de som der delen?
|
Dat is nou juist de 'grap', volgens mij. We beschouwen dat als hardcore technisch maar in feite zijn het aannames. Het enige dat we kunnen vaststellen is dat we activiteit in de hersenen kunnen waarnemen door met meetinstrumenten naar electrische activiteit in de hersenen te kijken.
Er lichten gebieden op, dus er gebeurt iets. Iemand praat en gebied X licht op, oh, dan is dat het linguiïstisch centrum.
Maar wat gebeurt er nou werkelijk? Wie ervaart? Wat ziet? Hoe gaat dat in z'n werk? En in hoeverre kunnen wij observeren en geobserveerde zijn als quantumfysica uitwijst dat observatie (ergens naar kijken) beïnvloedt wat er gebeurt?
Als je je ogen dichtdoet en je gaat op zoek naar je 'ik' (waar het allemaal om draait, ik ervaar, ik zie, ik weet), wat vind je dan? (Ik zou het zeer op prijs stellen als degenen die dat interessant vinden dat eens zouden willen doen, als experiment
)
Idem voor het model dat bedacht is voor de persoonlijkheid, identiteit, perceptie. De mensen die zichzelf als wetenschappers beschouwen lopen bovendien vaak achter op de werkelijke wetenschappelijke ontwikkelingen, die hebben een gefossiliseerd idee van de bevindingen der wetenschap en staan derhalve ook niet meer open voor nieuwe input die wel degelijk 'wetenschappelijk bewezen' is maar uit
noetische of spirituele hoek komt.
Natuurkundigen komen er bijvoorbeeld achter dat alles leegte is, dat alles een pulserende energie is (die het bestaan in-en uitpulseert, afwisselend wel en niet bestaat, dus?) en dat 'het kleinst mogelijke deeltje' niet bestaat en daarmee wat we ervaren als 'materie' dus niet bestaat.
Maar...wacht effe... dat zeggen Boeddhisten toch al een paar duizend jaar, 'alles is leegte'? Hmmm.
Natuurkundigen zijn er in geslaagd de spin van een deeltje te laten reageren op de spin van een andere, even verderop. Daar zit dus ruimte tussen: hoe kan het dat ze met elkaar communiceren? (Hier gaat de computer van de toekomst waarschijnlijk op draaien trouwens, een zgn. '
quantum computer', gebruikmakend van ionen, en Einstein had het ook al over dat effect, dat hij grappig genoeg 'spooky' noemde...zoals er in de quantumfysica nu begrippen als 'magic' gebruikt worden als eigenschap)
Men heeft in laboratoriumopstelling een foto gemaakt van één object (weet niet of het nou een atoom of een foton ofzo was
) op twee plekken tegelijk.
Ook leuk om te lezen,
"Mind May Affect Machines" op Wired.
Ik kan hier nog uren over doorgaan, maar dan begin ik meestal te schuimbekken dus ik ga weer even af in mijn mandje
... er is maar weinig dat ik zo waanzinnig fascinerend vind als dit!