Nu ik op het
Natural Networking Festival ben geweest, ben ik aangesloten bij het netwerk van
Martijn Aslander, tenminste zo voelt het een beetje. Het is natuurlijk niet "zijn" netwerk, maar ik kreeg wel sterk de indruk dat hij bijna iedereen die daar was persoonlijk kende en een beeld had van wat ze deden en nodig hebben. Ik heb nu in de praktijk ervaren hoe zijn kunst van het verbinden werkt. Nu heb ik het geruststellende gevoel dat ik via hem maar vooral ook via de mensen die ik op het festival heb leren kennen weer heel mensen en informatie kan vinden waarop ik een beroep kan doen in een project waarmee ik rond loop.
Ik hoop dat Lancelots, mede door de
Academy dit netwerk kan laten groeien met mensen die vanuit dezelfde houding contacten leggen en elkaar helpen groeien.
Ik zou wel willen dat ik de leukste mensen die ik ken uit een ander netwerk, de uitgeverij, kan verbinden met al die leuke mensen die ik de laatste tijd, ook mede door
Naamlooz heb leren kennen, maar ik heb een beetje het gevoel dat de mensen die in dienst zijn van die uitgeverijen teveel naar binnen kijken en als ze naar buiten kijken dat vooral doen vanuit de houding van 'hoe kan ik mijn concurrent verslaan?' dan 'hoe kan ik door goed samen te werken ons allemaal laten groeien?'.
Wat ik de laatste maanden aan het leren ben is dat netwerken alleen maar goed werkt als je weet wat je zelf wilt en wat die ander wil/drijft. Sinds ik hem ken vraagt Martijn me dat voortdurend: vertel me wat je nodig hebt, dan kan ik je helpen en vertel me waar je goed in bent dan kan ik je "verbinden". Nog steeds sla ik er een beetje van dicht als me dat zo op de vrouw af gevraagd wordt, terwijl ik het natuurlijk best wel weet. Maar iets willen en dat uitspreken wekt ook een verwachting op bij de ander die een beetje als een verplichting kan gaan voelen. Okee, als jij dat wilt en ik help je daarmee, wat ga je daar dan mee doen? Zet je het in, gebruik je wat ik je geef of laat je het weer door je handen glippen? Hoe sterk is je wil?