Ik denk dat ik je wel snap, al is het wel prettig om een soort van standaard verhaaltje in je hoofd te hebben. Dit verhaaltje kun je dan steeds aanpassen afhankelijk van de situatie en met wie je praat.
Je kunt ook iedere keer een ander verhaal vertellen, net wat je wilt. Dat is het voordeel van het hebben van een bedrijf. Wel zul je merken dat mensen je graag in een hokje willen plaatsen. Dat hou je nu eenmaal.
Zo ben ik voor de één loopbaanadviseur, voor de ander communicatietrainer en weer een ander kent mij als docent. Ik ben alles, maar dat kan niet iedereen vatten. Dat is dan hun ding, denk ik dan. Ik weet wat ik wil en kan en dat is het belangrijkste.
Wat mij het meest bijgebleven is van mijn NGPR-A studie is: dat als je een bericht oprolt en je rolt het af, dat het eerste dat je leest het belangrijkste is. Het begint bij de kop en dan volgt de aandachtstrekker.
Op deze manier kun je ook een pitch (verhaaltje) bedenken. Je zegt eerst wat je bent en dan ga je uitwijden bijvoorbeeld d.m.v. van een voorbeeld, zodat iemand een beeld kan vormen van het werk dat je doet. Je kiest dan een voorbeeld dat die ander aanspreekt. Door eerst de ander te vragen wat hij doet kunt je erachter komen waar zijn interesses liggen en daar kun jij je verhaal dan weer op maken.
