Dat hangt af van de constructie die je voor ogen hebt. Neem je iemand in dienst, dan moet deze zijn eigen loonkosten (+ sociale lasten voor werkgever/nemer) minimaal terugverdienen. Tegenover de beperking van een dienstverband staat de hogere prijs voor het inhuren van freelancers, die wel flexibeler zijn maar ook weer beperkter in inzetmogelijkheden (vandaag heb je een specialist in culinaire journalistiek nodig, volgende week een financieel expert).
Binnen de uitgeverij staan we voor hetzelfde vraagstuk. Er moet eigenlijk iemand bij, want we maken meer dan voldoende gebruik van freelance krachten (da's eigenlijk inefficiënt, of moet ik dat hier niet zeggen
?). Maar juist die freelancers kunnen we precies inzetten waar we ze nodig hebben (ieder heeft zo zijn talent + beschikbaarheid). Een nieuwe werknemer moet dus heel veel en vaak kunnen (breed inzetbaar in skills en tijd) en niet te veel kosten (dus jong) zodat er tijd overblijft om zelf andere dingen te doen (new business).
Als in de vrijkomende tijd er daadwerkelijk nieuwe omzet gegenereerd kan worden en de extra kracht zijn eigen kosten kan terugverdienen (liefst meer) ben je op de goede weg (rendabel is één ding, bijdragen in de winst is iets anders en bijdragen aan de groei: het is de vraag of je dat wil).
Tot die tijd maar blijven inhuren - waarbij freelancers altijd voordeliger zijn dan gedetacheerde krachten (dat zijn soms ook freelancers
)?