Een VAR geldt voor een bepaald soort werkzaamheden. Doe je verschillende dingen die niet onder één soort werkzaamheden te scharen zijn, dan moet je meerdere VAR's aanvragen. Bij elke aanvraag moet je de vragen beantwoorden met betrekking tot de betreffende werkzaamheden.
Ik denk dat de wetgever ongeveer zo gedacht heeft: als een loodgieter per jaar bij 400 mensen de afvoer ontstopt dan is hij duidelijk zelfstandige en niet bij die mensen in loondienst. Maar als hij daarnaast bij één opdrachtgever een half jaar lang fulltime op het secretariaat werkt, dan is hij daar kennelijk in loondienst. Het feit dat hij de andere helft van het jaar afvoeren ontstopt geeft zijn secretariaatswerkgever niet het recht om geen loonheffing en premies in te houden.
Dat is mooi gedacht van de wetgever, maar in de praktijk van veel hedendaagse kenniswerkers is het soms lastig te hanteren. Die schrijven de ene keer software, dan leiden ze een project, de volgende keer geven ze een training en soms geven ze alleen advies. Het is maar net wat de klant nodig heeft. De enige constante is de persoon van de freelancer.
In
deze discussie zijn wat tips te lezen hoe mensen daarmee omgaan. Als het enigszins kan: al je werkzaamheden onder één noemer brengen.