Hoe zorg ik dat ik niet blijf hangen in bepaald werk?

[Petra Megens]

Hai Annet, graag gedaan hoor!
Bij voorbaat sorry als ik nu de plank mis ga slaan, maar als ik dit lees

De weerstand zit dan alleen bij het punt: kan ik dat wel? Is eht neit te veel van mezelf gevraagd? En de vervolgvraag dan: Hoe zorg ik dat ik mezelf daar wel bekwaam in voel?

dan moet mij iets van het hart dat daar vreselijk knelt: wij meisjes denken veel te vaak en meestal ten onrechte dat we niet bekwaam genoeg zijn!!
Ik las een aantal jaren terug in mijn krant over een onderzoekje dat gedaan werd naar het zelfbeeld van wiskunde-eindexamenkandidaten. Ze werden vóór en na het examen bevraagd: van te voren hoe ze hun kansen op een voldoende inschatten, en achteraf hoe ze het gemaakt hadden.
En iedereen schatte zichzelf verkeerd in.
De jongetjes schatten vooraf hun kansen te hoog in, en achteraf iets minder te hoog maar nog steeds te hoog.
De meisjes schatten vooraf hun kansen te laag in, en achteraf nog veel lager. En wat bleek: de meisjes scoorden gemiddeld BETER dan de jongens. Dus de jongens kregen weliswaar de deksel op hun neus, maar de meisjes hadden de hele tijd onterecht in angst gezeten. Boi-o-boi! En denk maar niet dat die of andere meisjes na dat onderzoek hun zelfbelemmerende gedrag onmiddelijk in de vuilnisbak hebben gesmeten!

Zo dat is eruit, maar nu terug naar de praktijk. Hoe zorg jij dat je je er wel
bekwaam in voelt? Mag ik je even door mekaar schudden? Begin gewoon, je bent al bekwaam.
En wat meer is: als jij die dingen doet waar je echte interesse ligt, dan doe je ze met plezier. Als je ze met plezier doet, doe je ze vanzelf zo vaak dat je er kei-goed in wordt. En het mooie ervan is dat dat helemaal niet voelt als werk, maar als lekker je gang gaan.
Heb jij ooit als kind buitengespeeld? En heb je wel eens gedacht: ik ga maar niet, want misschien kan ik het wel niet? Nou dan. Vort met jou, buitenspelen!!

[Annet30]

Zo Petra, dat klinkt heftig! Maar ik denk wel dat je hartstikke gelijk hebt. Het is een soort selffulfilling prophecy: ik zal eht wel enit kunnen, dus probeer ik eht neit, dus laat ik emzelf zien dat ik eht neit kan.
Mannen hebben dat volgens mij inderdaad veel minder. Die gaan er vanuit dat ze iets kunnen, en komen dan nog heel ver ook!
Misschien heb ik die schop onder m'n kont wel nodig en meot ik inderdaad maar gewoon 'buiten gaan spelen'. Dankjewel!

[Hetty Dalsheim]

Als je de angst voor het niet kunnen overboord gooit, want is dan het antwoord op onderstaande vraag?

Hoe kan je dan meer in het proces betrokken raken?

[Annet30]

Volgens mij is het antwoord dan: op een andere manier mijn capaciteit aanbieden aan organisaties. Niet teveel op de productkant insteken (ik kan een training voor u ontwikkelen) maar op de proceskant. Dus de acquisitie meer richten op mijn vaardigheden m.b.t. meedenken bij organisatie- of opleidingsproblemen. Bijvoorbeeld: Ik kan u helpen bij het opzetten van uw opleidingsorganisatie (bijv. bedrijfsacademie), of ik kan ondersteunen bij het zoeken naar antwoorden op vragen als: 'Op welke wijze kan ik medewerkers toegerust maken voor die en die werkzaamheden?'

[Hetty Dalsheim]

Mogelijk kun je dit nog meer uitwerken. Het begin is er in elk geval.

Hoe voelt dat?

[Annet30]

Het feit dat ik maar gewoon moet gaan doen is wel een eye-opener. Het voelt goed, maar ik zal het inderdaad eerst nog wel meer uitwerken, zodat voor mezelf helder is wat ik precies wil. In ieder geval is het mij helder dat ik de acquisitie anders moet insteken om te zorgen dat ik op een andere plek in eht proces binnenkom.

Bedankt voor al je input Hetty! En Petra bedankt voor de 'schop onder m'n kont'. En Aversluis voor de tip om tijd in te plannen voor het nadenken over wat ik wil. ik kan er weer mee verder zo!

[Adine Versluis]

Mooi! En graag gedaan natuurlijk!