Hoe bepaal je je uurtarief?

[Isabelle]

Oorspronkelijk geplaatst door katsarchitecten

Zijn er voor andere disciplines ook niet dergelijke stukken? bijvoorbeeld via beroepsgroepen?

Hier zit je volgens mij met de Nma. Beroepsgroepen mogen geen tarieven meer adviseren, wat b.v. de Nederlandse Vereniging voor Journalisten en Tekstnet tot voor kort wel deden. Tekstnet had gewoon een lijstje met categorieën. Hoe meer ervaring, hoe hoger het geadviseerde tarief.

Dat moeten we nu dus gewoon maar onderling vragen.

Laatst vroeg ik een deskundige op het gebied van testtheorie naar zijn tarief omdat ik op zoek ben naar snel toepasbare kennis op dat gebied; 175 euro per uurtje kletsen met mij! Bloody hell, is mijn eerste reactie. Daarna denk ik dan, stel ik dat ik daarmee een veel duizenden euro's kostende vergissing vermijd, of minder zwaar, als ik daarmee zelf niet een dag in bieb of op internet hoef door te brengen, dan is het weer een goede deal....

isabelle

[erix]

Ja, maak een overzichtje met tarieven. Kan iedereen lekker benchmarken. Toch zal je zien dat in bepaalde sectoren tarieven sterk afhangen van het soort opdracht. Bij grote klussen zakt het uurtarief bijvoorbeeld vaak. Of bij klussen waar continuiteit in zit. En spoed maakt dingen altijd duurder.

Zelf hoor ik steeds van freelance journalisten dat ze 50 cent per woord vragen bij het schrijven van een artikel. Ik zeg dan dat ik voor een artikel van 1500-2500 woorden de eerste keer niet meer dan 500 euro betaal. De freelancers gaan allemaal akkoord. Dat heet nu concurrentie. Daarna kunnen ze meer vragen en bij geschiktheid ook meer verdienen.

Een advocaat factureert per vijf minuten: een fax versturen, een telefoontje van 10 minuten en een brief maken? Je bent per uur al snel 150-200 euro kwijt. Da's een heel dure fax en een heel dure brief.

Dus wat mij betreft: maak maar een pagina voor de tarieven! Lijkt me erg leerzaam, maar zet er dan ook bij wat voor dienst geleverd wordt en wat voor ervaringsniveau iemand meebrengt.

[Annedien Hoen]

Mij valt de "volgende" en beredeneerde benadering van het uurtarief op. Welke "rekensleutels" en branche-cijfers en formules er zoal zijn.
Maar je uurtarief kan méér zijn dan dat!
Het is een middel om jezelf te positioneren en een signaal over jezelf af te geven. Helemaal bij freelance dienstverleners waar een stuk unieke meerwaarde bij komt kijken kan je kijken naar je "marktwaarde" en of het mogelijk is dat je jezelf positioneert met je uurtarief. Je merkt het bovendien snel genoeg als je te veel vraagt...te weinig merk je niet zo snel, behalve als je erdoor in de knoei komt uiteraard.
De meeste mensen die hun tarief opschroeven komen er echter achter dat ze er niet op achteruitgaan en dat de meeste opdrachtgevers ook niet klagen.

Bovendien is "Ik vind je uurtarief wat aan de hoge kant" een koopsignaal :-) Uiteraard zijn er mensen die je dan niet inhuren, maar de uren die je niet aan die persoon (of dat bedrijf) besteedt kan je dan wel besteden aan iemand die het er wél voor over heeft.
Je verkoopt niet alleen je tijd; je verkoopt je expertise, je unieke toegevoegde waarde, je talenten, je voorwerk, je denktijd (en die is niet te factureren meestal), je creatieve energie, je research, je bagage, enzovoorts.

[erix]

Jaja, maar je gehanteerde uurtarief hangt ook sterk samen met de uiteindelijke opdracht, niet waar? (duur, tijdsdruk, inzet van specialistische kennis of niet, zekerheid vs risico voor beide partijen). En zo lang je de opdracht niet kent heeft het roepen van een uurtarief dus niet zo heel veel waarde. Een tarief is dus een indicatie (je kunt er inderdaad je marktwaarde mee aangeven en je ervaringsniveau) maar het is ook altijd onderhandelbaar.... Of denken anderen daar anders over?

[Annedien Hoen]

En zo lang je de opdracht niet kent heeft het roepen van een uurtarief dus niet zo heel veel waarde.

Dat is juist mijn punt: dat heeft wél waarde. Wat me opvalt is dat de meeste freelancers heel "volgend" zijn in het bepalen van hun uurtarief. Ze volgen de markt, ze volgen hun collega's, ze volgen de opdrachtgever, ze volgen de opdracht. Uiteraard is al te rigide zijn niet per definitie handig of lucratief maar ik denk dat veel mensen hun waarde grotendeels van buitenaf laten bepalen, terwijl je ook zèlf proactief je waarde kunt bepalen. Als je nooit een opdracht krijgt moet je daar natuurlijk eens goed over gaan nadenken ;-) en je moet wel waarmaken wat je communiceert, maar dat moet je hoe dan ook.

De onderhandelingen die volgen in het verkrijgen van een opdracht (duur/tijdsdruk/hoeveelheid uren/risico etc.) staan in mijn optiek los van wat ik maar zal noemen "het proactieve tarief" en de grondhouding die hier uit spreekt.

Je kan ook een stuk branding en strategie toepassen op je tarief dat aan dezelfde wetmatigheden voldoet als bij producten. Een Nike schoen komt bij wijze van spreken uit dezelfde fabriek als een Victory schoen (te koop bij Scapino, kost 1/4e van een Nike schoen) alleen er hangt een merk aan en die psychologie levert flink geld op. Uiteraard moet je dan wel in branding investeren en die principes begrijpen maar "personal branding" is toch al wel redelijk gemeengoed geloof ik ;-)
Bovendien wil niet iederéén voor een dubbeltje op de eerste rang zitten; ook een misvatting die veel (beginnende) freelancers hebben, waardoor ze bij voorbaat al een (te?) inschikkelijke houding hebben. Uiteraard kan je denken in termen van "redelijk" en "prijs/kwaliteit-verhouding", maar er is veel meer mogelijk dan waar de meeste mensen van uit gaan...

[erix]

@annedien:
Natuurlijk, te volgzaam is niet goed. En ik ben met je eens: je moet zelf je eigen marktwaarde bepalen, los van klussen en omstandigheden. Maar het is en blijft een spel, waarbij je met je opdrachtgever wel of niet tot een deal komt. Je moet tot onderhandelen bereid zijn, en onderhandelen heeft alleen zin als je a) voor jezelf een ondergrens hebt bepaald en b) bereid bent aan je tarief te sleutelen. Met onderhandelen kan je bijvoorbeeld grotere klussen binnenhalen (lager tarief, je laat de opdrachtgever meeprofiteren van bijvoorbeeld je eigen leereffect in zo'n klus).

Er zijn veel freelancers die de discussie niet aangaan met hun opdrachtgever - en dat is niet slim - ze gaan dan te snel akkoord met een tarief dat hen wordt voorgesteld.

[Isabelle]

René, jij bent toch bezig met een uurtariefberekenaar? Die wil ik wel eens uitproberen.

Voor mij is het uurtarief (65) voor mezelf én voor de klanten een soort anker. Je geeft daar inderdaad een signaal mee af over het niveau waarop je werkt. Pas als ik weet hoe de opdracht er echt uitzet ga ik met dat tarief rekenen. Ook als de klus heel groot is, probeer ik toch dat uurtarief vast te houden, maar ik word dan makkelijker in het niet meer zo strikt bijhouden van elk telelfoontje of mailtje wat ik tussendoor doe. Ik breng de reiskosten en reistijd niet in rekening enz.

Als een klant niet bereid is mijn tarief te betalen, geeft dat ook meteen aan welk belang en welke waarde hij zelf aan de opdracht toe kent. Als hij er niet veel geld voor durft te investeren, gelooft hij er zelf kennelijk niet echt in.

Eigenlijk vraag ik me af waarom het uurtarief voor diensten zoals wij verlenen, op academisch niveau, waarvoor veel expertise nodig is, waarvoor je een eigen netwerk meebrengt etc. eigenlijk per branche zo moeten verschillen? Waarom kan een advocaat zoveel meer in rekening brengen dan een zeer goede tekstschrijver of consultant?

Isa

[René]

Oorspronkelijk geplaatst door Isabelle

Eigenlijk vraag ik me af waarom het uurtarief voor diensten zoals wij verlenen, op academisch niveau, waarvoor veel expertise nodig is, waarvoor je een eigen netwerk meebrengt etc. eigenlijk per branche zo moeten verschillen? Waarom kan een advocaat zoveel meer in rekening brengen dan een zeer goede tekstschrijver of consultant?

Dat vroeg ik me ook af: tarief en branchecultuur.

[Annedien Hoen]

Oorspronkelijk geplaatst door Isabelle

Eigenlijk vraag ik me af waarom het uurtarief voor diensten zoals wij verlenen, op academisch niveau, waarvoor veel expertise nodig is, waarvoor je een eigen netwerk meebrengt etc. eigenlijk per branche zo moeten verschillen? Waarom kan een advocaat zoveel meer in rekening brengen dan een zeer goede tekstschrijver of consultant?

Isa

Ik denk dat het een combinatie van factoren is (hoewel er aardig wat goede tekstschrijvers en consultants zijn die in dezelfde league zitten qua uurtarief, als advocaten/juristen).

Van oudsher heeft de advocatuur het imago van "kent de geheimen van de wet", en die kennis heeft een andere waarde dan "kan een goede tekst schrijven/kan een goed advies geven". De notabelen van het dorp, de alchemisten van de wet, weledelgestrenge, toga met bef, rode baret als ze echt even lekker uit willen pakken... het is archaïsch natuurlijk ;-) maar het wérkt wel. Uiteraard is het geen marketingtruuk maar overgebleven vormelijkheid uit vervlogen tijden, maar het hult het wel in mythische nevelen.
(Moeten wij nu op acquisitiegesprek gaan in historisch uitziend kostuum? Scheelt dat?)
Het heeft ook te maken met het zelfvertrouwen van tekstschrijvers/adviseurs. Ik ken er genoeg die net zo veel verdienen als een advocaat. Medior en senior consultants zitten wel ongeveer op het zelfde niveau.
Veel mensen die een advocaat nodig hebben zitten in de knel vanwege een geschil of een of ander akkefietje; er is dus sprake van een ander soort noodzaak dan bij een behoefte aan een tekst of advies. Veel mensen worden angstig in probleemsituaties en zoeken houvast bij een advocaat, "die zal wel weten hoe hij mijn belang zo moet verdedigen dat ik ....".

[René]

Wat ook meespeelt is dat advocaten regelmatig voor een incidenteel klusje van een paar uur worden ingeschakeld. Niet elk conflict wordt namelijk een rechtszaak, meestal is één sommatie of schikkingsvoorstel genoeg. En om rond te komen van al die losse klusjes moet je onvermijdelijk een hoger uurtarief rekenen.

Als ICT-freelancer heb ik het ook weleens meegemaakt dat de telefoon ging en dat ik in mijn auto moest springen, om aan de andere kant van het land een webserver op een intranet te configureren. Ik factureerde toen twee uurtjes tegen het normale tarief, maar eigenlijk had ik het dubbele moeten rekenen.


Da's ook een functie van het uurtarief: ongewenst werk buiten de deur houden