Succesvol ondanks...

[erix]

Oorspronkelijk geplaatst door sjbaart

stinkend je best doen voor je baas omdat hard werken nu eenmaal van je wordt verwacht. (....)
Hier heeft het geen "nee" zeggen een duidelijk doel. Dit ontstaat meestal in een gezagsverhouding (loondienst) waarbij de persoonlijke aandacht van de leidinggevende te wensen over laat.

Oorspronkelijk geplaatst door sjbaart

Als ZZP-er heb ik met minstens twee zaken waaraan ik een bloedhekel had niet meer te maken: het verplichte inhoudsloze werkoverleg op maandagochtend, en het opgelegde riedeltje in een functioneringsgesprek.

Eigen baas zijn betekent ook dat je letterlijk de baas voor je zelf moet zijn. Als baas van jezelf kan je inderdaad het geleuter van het werkoverleg elimineren, je kunt de deur uitlopen zonder dat iemand zegt "werken we parttime tegenwoordig?" en je hoeft niet deel te nemen aan projectgroepjes omdat dat goed voor je CV is, maar slecht voor je frustratietolerantieniveau. . Hoewel ik binnenkort wellicht niet meer freelance, geniet ik tot nu toe dagelijks van deze mogelijkheid dagelijks zelf mijn ondernemingsbeleid uit te stippelen.

Eigen baas zijn betekent ook dat je jezelf moet leiden. Da's een stuk moeilijker. Nee leren zeggen, acquisitie doen, administratie bijhouden, van die dingen. Ik hoor hier eigenlijk nooit verhalen van freelancers over hoe hun (business)partners tegen hen aankijken.

Krijg je nooit te horen: "nu ben je voor je zelf begonnen, verdien je de helft en werk je 2x zo hard..."? ("ja, dat is investeren in mijn toekomst")
Of "moet je nu echt om 02.30 uur je e-mail nog checken?" ("ja, ik verwacht nog een reactie op een offerte")

Heeft de Echte Lancelotter een 24/7 bedrijf? Of is dat onzin en past het freelance bestaan prima in een 9-5 job als je maar een beetje gestructureerd werkt? Of is de vrijheid zelf te kunnen beslissen wanneer je werkt ook meteen de grootste valkuil (namelijk: dat je altijd werkt - of voor de luilakken onder ons: nooit? )

[Sjaak]

Daarover kan ik heel kort zijn: ik werk nu ook zo ongeveer 7x24. Maar ik heb wel het gevoel dat het ergens over gaat. Sterker, ik vind het leuk. En dat is een heel andere situatie als elk jaar je pensioenoverzicht uitpluizen om een antwoord te krijgen op de vraag: "wanneer kan ik stoppen?". Ik ben nu natuurlijk wel verstoten door mijn familie , want mijn eigenwijzigheid is in de wijde familiekring nog nooit vertoond.

[Marjan]

LOL, heel herkenbaar. Toen ik voor mezelf begon was de reactie van partner en familie ook: nu ga je eindelijk eens normale uren werken...inmiddels zijn ze erachter dat mijn normale uren ergens tussen 0:00 en 24:00 uur liggen maar ik heb nog nooit zo lekker in mijn vel gezeten!

[Sjaak]

Op mijn leeftijd moet je zo af en toe eens naar je bloeddruk laten kijken. Ik werkte ooit "voor de baas" 38 uur per week. Sinds ik voor mezelf zo'n dikke 60 uur per week werk is mijn bloeddruk gedaald naar normale waarden. Ik voel me lekkerder, en mijn omgeving vindt me een stuk prettiger in de omgang. Dit is echt geen grap

[erix]

Oorspronkelijk geplaatst door sjbaart

Sinds ik voor mezelf zo'n dikke 60 uur per week werk is mijn bloeddruk gedaald naar normale waarden.

OK, werkdruk en bloeddruk correleren (gelukkig) dus niet meer bij jou, dat is het beste uitgangspunt voor een goed leven.

Maar hoe zit het echt met die 60 uur? ben je 60 uur lekker bezig (waarvan 30 uur volop declarabel ) of werk je echt 60 uur ? (graag een kopie van je jaarrekening als attachment bijvoegen ).

Op dit moment (ja echt waar) zit ik op het Forum van Lancelots. Is dat werk? Nee, dat is ontspanning (weliswaar typische vorm van web 2.0 ontspanning, maar dat snappen velen niet). Mijn vrouw (die zelf ook veel en hard werkt) ziet mij in web 2.0 sferen en trekt de conclusie: "nou nog aan het werk?"

Waar ligt de grens? Of moeten we gewoon concluderen dat de grenzen tussen werk en privé steeds meer vervagen, zeker bij Lancelotters?

[Sjaak]

Ik ben erg bang dat grenzen vervagen. Ik ben nog niet zo heel lang bezig als freelancer, en die 60 uur, ach, declarabel is daarvan nog maar erg weinig. Ik troost me met de gedachte dat ik nog aan het opbouwen ben , en mijn omgeving gelooft dat ook. Feit is wel dat ik nu aanwezig en beschikbaar ben voor mijn gezin en het huishouden als dat het beste uitkomt, en dat wordt zeker door iedereen hier in huis gewaardeerd. Al zal het nog even duren voordat ook echt iedereen door heeft dat papa niet heel de dag "lekker zit te computeren" .

[erix]

Oorspronkelijk geplaatst door sjbaart

Al zal het nog even duren voordat ook echt iedereen door heeft dat papa niet heel de dag "lekker zit te computeren" .

Bekend probleem, maar inmiddels roep ik gewoon: "ik ben aan het werk, niet storen".

[Marjan]

Tsja, het eeuwige misverstand als je vanuit huis werkt....
Feitelijk heb je dubbelop werk (wassen draaien, even stofzuigen, boodschappen doen etc. tussen de bedrijven door want je bent toch thuis). Vroeger was het eerste wat ik deed als ik op stond het koffie apparaat aanzetten, vervolgens douchen, koffie drinken en wegwezen. Nu is het: laptop opstarten, koffie aanzetten en aan het werk (ja, soms tot 12 uur in mijn pyjama als er veel werk aan de winkel is in de ochtend). En het laatste wat ik doe voor ik in bed kruip is de backup maken en laptop uitschakelen. Maar het belangrijkste is dat ik LOL heb in wat ik doe!
Dit jaar ca. 75% van mijn uren declarabel dus dat gaat de goede kant op.
Moeilijkste is inderdaad de grens tussen vrije tijd en werk bewaken maar ach, heb er zelf niet zo'n problemen mee, 't is meer de omgeving die je voor gek verklaart. Als het echt te veel wordt trek ik mijn duikpak aan en verdwijn een uur onder water, geen betere ontspanning dan naar visjes kijken en zweven!

[René]

Oorspronkelijk geplaatst door erix

Eigen baas zijn betekent ook dat je letterlijk de baas voor je zelf moet zijn.

Verhip, zo had ik het nog niet bekeken Even zien, wat voor goeds deden bazen voor mij dat ik zelf maar moet gaan doen?

Ik heb weleens een baas gehad die me regelmatig iets nieuws, iets moeilijkers liet doen. Die me van tijd tot tijd uit mijn comfort zone haalde. Da's misschien wel een idee.

Wat ik soms mis is dat als een baas prioriteiten aangeeft, je je gelegitimeerd voelt om andere dingen te laten vallen. Ik zit nu nog te vaak (ook mentaal) meerdere dingen tegelijk te doen.

En ik heb een baas gehad die soms wekenlang verzuimde om mij werk toe te bedelen. Die mis ik nu wel een beetje