In de Volkskrant van 18 december stond een aardig artikel: “Zelfstandig? Besteed rotklussen uit” (Ditty Eimers). De administratie werd natuurlijk genoemd. Maar het artikel ging vooral over het uitbesteden van je acquisitie aan een zaakwaarnemer of agent. Dat is iemand (of een bureau) die namens jou acquireert en onderhandelt met potentiële klanten en je begeleidt tot en met de overeenkomst met de klant.
Volgens het artikel werken fotografen, tekenaars, artiesten en voetballers al sinds jaar en dag met zaakwaarnemers, maar doet het verschijnsel nu ook zijn intrede bij zelfstandig ict’ers, adviseurs, trainers en andere kenniswerkers.
Zo’n zaakwaarnemer zou beter dan de professional zelf zien waar hij goed in is en een daardoor een hogere prijs weten te bedingen. Daarnaast zouden de zaakwaarnemers (met name de bureaus) een betere gesprekspartner zijn voor grote opdrachtgevers.
Een zelfstandig trainer vertelt dat hij zo’n 30% van zijn omzet moet inleveren bij zijn zaakwaarnemer. Vervolgens wordt een ict’er opgevoerd, die via zijn zaakwaarnemer (een intermediair) klussen krijgt die zeer veel lijken op detachering.
Toch wel een interessant fenomeen. Met name de zaakwaarnemers die in opdracht van de freelancer werken (waarbij de freelancer direct een overeenkomst aangaat met zijn opdrachtgever en hij dus niet via een detacheringsbureau werkt en zijn
zelfstandigheid in gevaar komt) zouden volgens mij voorzien in een behoefte.
Hoe staat het daarmee? Zijn er zulke zaakwaarnemers voor kenniswerkers? Zou het werken?